Spierpijnn!

09-02-‘10

Heyhey jullie!
Haha vanochtend werd ik wakker van de wekker van mijn kamergenootje. Vandaag ging ze namelijk weer weg voor vier dagen. Heerlijk heb ik weer even de kamer voor mezelf. Toen ik het raam uitkeek zag het weer er weer veelbelovend uit. Dus ik veel te enthousiast niet te veel aangetrokken. Na ontbeten te hebben, wat voorlopig zal bestaan uit cruslie (hoe schrijf je dat :S) met yoghurt moest ik nog best wel snel lopen om de eerste bus te halen. Boven aangekomen viel de warmte best wel tegen, zeg maar gerust dat het gewoon koud was. Mijn gezicht was echt bevroren na een afdaling. Ook vandaag was ik weer bij de kleintjes ingedeeld. Toch was het wat makkelijker omdat de groep kleiner was. Er waren er eindelijk een paar die wat beter waren. De hele ochtend viel het erg tegen. Ik weet niet wat het was, maar blijkbaar vonden de kids het vandaag nodig om allemaal te gaan janken. Ik heb het koud sniksnik, ik wil naar mama sniksnik, ik heb honger sniksnik en ga zo maar door. Dat was ook duidelijk aan hun skiën te zien, op de koude sneeuw liggen vonden ze aangenamer haha. In de pauze nam ik een overheerlijke apfelstrudel (A)! Na de pauze kregen alle kleine kindertjes van alle groepen een luchtballon, een mooi gezicht om die allemaal de lucht in te zien gaan :). Daarna gingen er gelukkig toch weer een paar kindjes uit onze groep weg naar een klasje hoger. Nu was ik nog samen met nog een andere Nederlandse skilerares met vijf kindjes. Het eten had ze blijkbaar goed gedaan, want ze waren echt in een goede mood. Ze lachte maakte lol en het begon ergens op te lijken. Ik begon het wel steeds meer in mijn rug en benen te voelen dat ik ze steeds optil enzo. Aan het eind kon ik mn voeten gewoon niet meer voelen en was ik blij dat ik mijn skischoenen uit mocht doen. Sja die schoenen zijn ook niet gemaakt om op te lopen. Beneden aangekomen heb ik gelijk toch maar zelf zo’n simkaart voor internet gekocht… haha gister beetje veel verbruikt :O. Gelijk even langs de apotheek om iets verzachtends voor mn zielige spiertjes te kopen. ‘Thuis’ at ik toch maar even een broodje, want alleen op een apfelstrudel kan ik niet leven. Ik was nog maar net in het skilerarenhuis toen Andreas aanklopte. Hij kwam even kijken of ik al wat meer ruimte gekregen had. Hij schrok zelf ook weer toen hij al die troep van die ander zag staan. Hij heeft uiteindelijk een aantal spullen van haar uit de kamer gehaald, en de rest verbouwd zodat ik ook eindelijk ruimte had. Toch zat de hele klerenkast vol met haar spullen, en tjah daar ga je niet snel aanzitten, dus bood hij een andere kast aan die op de gang naast mijn deur staat. Ook best, als ik maar wat heb. Zo geordend als ik thuis ben ;)… wil ik hier toch wel een beetje hebben :P. Nadat ik eindelijk alles ingeruimd en opgeruimd had kon ik lekker douchen. Ik de spiegel zag ik weer een geweldig oude vertrouwde skibril op mijn gezicht tevoorschijn komen haha. Daarna heb ik weer eens even tijd gevonden om me met mijn schrijfcursus bezig te houden :). Enne interneppen he :P.

Kuszzy