Eerste dag Umkwali

Goedendag allemaal! 07-11-2009

Vanochtend werd ik vroeg wakker door alle geluiden die ik hoorde. Mijn tent staat namelijk echt midden in de buch, wel vet! Samen met Marie (een andere werkneemster) werden we van het kamp opgehaald door Anthony om wat te ontbijten bij hun thuis. Na het ontbijt gingen we eerst iemand bij de poort ophalen die hier ook werkt en daarna hebben we voer verspreid over twee voederplaatsen voor de Sable en Rhoon. Vervolgens ging ik helpen bij het klaarmaken van een plaats voor paarden (die nog moeten komen). Ze willen de paarden hier gaan gebruiken ipv de auto’s, omdat dat goedkoper is en het makkelijker zou zijn om de dieren te benaderen. Nog steeds vind ik het moeilijk te accepteren dat het hier geen Ukutula is. Ik mis vooral het sociale gebeuren. Er zijn hier geen rangers en geen andere vrijwilligers, dus ben ik alleen. ’s Middags kregen we brood met een appel (lang geleden dat ik fruit at). Wel even wennen natuurlijk, omdat ik een big meal gewend ben. Daarna ben ik meegereden met een van de werknemers om iemand naar huis te brengen. Zo kreeg ik een beetje het idee van de game farm. Ik zag veel dieren, die ik zo langzamerhand eindelijk begin te leren kennen. Verder deden we het rustig aan omdat het eigenlijk weekend was. Rond een uur of zeven kwam Anthony thuis met het eerste (erg verwaarloosde, hard goede verzorging nodig hebbende) paard. We waren allemaal uitgehongerd dus gingen we eerst eten voordat we met het paard aan de slag gingen. Het is hier traditie om een kaartspel te spelen wanneer we met zijn allen (vieren) zijn. Wel grappig want zei hebben mij een spel geleerd waarvan ik de naam niet weet. En ik heb ze hartenjagen geleerd, haha nog best lastig om het in het engels uit te leggen. In eerste instantie wist ik de figuren niet eens te benoemen :P. Daarna hebben we het paard naar een voorlopige plaats gebracht. Erg grappig want ze hebben werkelijk zero ervaring met paarden, en waren blij dat ik dat wel heb. Ik kon ze dus uitleggen wie wat waar hoe enzo hihi. Het paard luisterde gelukkig al snel naar mij. Omdat het donker was, wist hij niks van elk geluid dat hij hoorde. Wanneer we hem dus in de wei hadden staan en wij eruit wilde, dus het hek open maakte schrok hij draaide zich met een ruk om en liep de wei terug in. Daarmee had hij mij dus vet hard in mijn gezicht geraakt. Wat binnen erg duidelijk bleek door een veel te groot ei naast mijn wenkbrauw. Ik voelde ook een lichte hersenschudding , niet leuk dus. Daarom was ik daarna maar lekker mijn bedje in gedoken. Marie (werkneemster uit USA van 23 jaar) en ik moeten ’s avonds altijd met de auto richting het kamp, omdat het niet in de buurt ligt. Wel even wennen hoor dat de impala’s gewoon voor mijn tent slapen.

Kusjesss van mij