Nieuwe werkweek
Door: S.C. Landkroon
Blijf op de hoogte en volg Sandra Cerena
14 Februari 2010 | Oostenrijk, Zell am Ziller
Happy Valentine!
Gisteravond is toch het zusje van een andere skileraar bij mij ingetrokken. Een nederlands meisje van 18 jaar. Nah ook gezellig toch. Die blijft maar twee weken, dus ik ben allang blij dat ze niet zoveel troep mee heeft. Vanochtend was het weer ‘vroeg’ opstaan natuurlijk. Mijn vaste ritueeltje en weer op naar boven. Het weer zag er beneden niet zo lekker uit, maar boven wachtte het zonnetje al op ons. Toen ik me skischoenen aantrok werd ik aangesproken door Andreas die me vertelde dat ik straks volwassenen had :)! Jeeeeej daar had ik echt zin in, even wat anders dan kleine dondersteentjes. Haha tijdens onze vaste afdaling met z’n alle was ik even te overmoedig en wilde ik heel stoer op de groep af komen skiën… toen ging ik me even lelijk op mijn gezicht :O hahahahaha dat euhhh gaat mij 1 2 3 4 5 veel te veel bier kosten. Een skileraar die in pak namelijk op zijn/haar gezicht gaat moet degene die het zagen een biertje geven. Het leek mij slim om die tweede maar even over te slaan :P. ik kreeg eerst een groep van 12 volwassenen toegewezen met minimaal drie verschillende talen. Toch viel de opkomst tegen, maar werd gelukkig daardoor mijn groep wel gelijk gehalveerd. Nu had ik alleen nog mensen die engels spraken. Ook goed maar wooow ik moest echt even omschakelen, ik wist gewoon sommige woorden alleen in het Duits :O. Aan het eind van de ochtend had ik ze van niks al bochtjes geleerd… kijk zo zie ik het graag. Na de middagpauze gingen we al een stukje hoger, met meer val kans :P. Een leuke groep waar ik ook nog mee kan lachen. Na drieën ging ik samen met Marie-Louise naar beneden, ze vroeg me of ik mee kwam hardlopen. Ach ja waarom niet ik ben toch al lekker bezig sportief te zijn. Dus hup omkleden en weer naar buiten. Ik had het alleen wel een beetje onderschat, zei traint namelijk voor de marathon haha en zover ben ik nog niet. Toen ze dus een vet steile helling oprende moest ik het jammergenoeg opgeven. Maar op haar terugweg sloot ik weer aan en rende verder. Terug gekomen was ik echt dood, en na een hete douche niet meer van mijn bedje af te krijgen.
Liefs van mij
-
14 Februari 2010 - 20:25
Marit:
Zo zo, dat is sportief! Niet te veel trainen he, misschien kunnen we straks samen rennen ;-). Al ligt hier nog steeds sneeuw en is het spekglad. Dus echt ver ben ik nog niet gekomen..
Have fun there!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley