Tatacoa woestijn
Door: P.J.E. de Looff
Blijf op de hoogte en volg Sandra Cerena
02 Januari 2013 | Colombia, Villavieja
Zaterdag 29 december
Om 5:15 uur stond de wekker. Maar die van onze buren stond iets eerder waardoor we al wakker waren. Dus er gelijk maar uit aankleden voor een warme wandeltocht door de Tatacoa woestijn.
Ontbijten doen we nu niet maar ergens in de woestijn. Om 5:45
stonden we klaar en kregen we nog koffie of thee. Sandra nam uiteraard thee en ik zwarte koffie. Normaal drink ik geen zwarte koffie, maar volgens onze echt koffie drinkers hier is het slappe koffie of eigenlijk gezegd hoe ze de koffie zetten. Ik mis wel mijn Latte Macciato.
Precies om 06:00 uur rijden we met ons busje weg. Als je naar de lucht kijkt wordt het al licht. Daar aangekomen met onze gids José zien we een niet beschrijvende natuur. Rode zandachtige kleur met allerlei mooie door corrosie gevormde vormen. Daar lopen we een tijdje tussen door. En om 07:00 uur merk je de warmte al. Geen zuchtje wind is er te bekennen. De zon is inmiddels ook al door gekomen. Nu hebben we een strak blauwe hemel. Het zweet voel je van je rug lopen. Na dik een ander half uur lopen tussen de cactussen dalend en klimmend komen we bij de bus terug. Die neemt ons mee naar een wat meer grijs en zwart achtige grond. De temperatuur blijft stijgen. Denk dat we al wel zo rond de 35 graden zitten. Sandra zal wel zeggen je moet niet denken. Maar heet dat het is. Gelukkig kan ik wel goed tegen de warmte. En je wilt het niet weten Sandra had het koud en loopt zelfs met een geleend vest aan. Ze heeft nog steeds koorts. Maar bikkel toch wel gewoon mee.
Na vele mooie foto momentjes en elkaar helpend door de woeste natuur komen we bij een Piscina (zwembad voor hollanders). Van steen gemaakte bak met water erin zo gek om dat daar te zien. Maar wel lekker verkoelend. Hier duiken wij niet in maar rijden door met de bus naar een wat groter zwembad in de woestijn, waar we ook wat kunnen eten en drinken. Daar droppen we al snel onze spullen om onze zwemkleding aan te trekken. En bijna de hele groep zit in het zwembad aan een welverdiende cola of biertje. Het eten wordt inmiddels op bestelling gemaakt.
Na zo'n paar uurtjes keren we terug naar het hotel. Daar stap ik lekker onder de één stralige waterstraal... en ja KOUD. Maar ach het is hier bloed heet. Heerlijk afkoelen dus. Mijn schatje valt al snel in slaap. Die is toch echt nog steeds niet lekker. Ondanks dat het overdag aardig goed ging en ik al allerlei grapjes en die mooie glimlach naar mijn hoofd kreeg. Morgen rijden we door naar San Augustin.
Om 5:15 uur stond de wekker. Maar die van onze buren stond iets eerder waardoor we al wakker waren. Dus er gelijk maar uit aankleden voor een warme wandeltocht door de Tatacoa woestijn.
Ontbijten doen we nu niet maar ergens in de woestijn. Om 5:45
stonden we klaar en kregen we nog koffie of thee. Sandra nam uiteraard thee en ik zwarte koffie. Normaal drink ik geen zwarte koffie, maar volgens onze echt koffie drinkers hier is het slappe koffie of eigenlijk gezegd hoe ze de koffie zetten. Ik mis wel mijn Latte Macciato.
Precies om 06:00 uur rijden we met ons busje weg. Als je naar de lucht kijkt wordt het al licht. Daar aangekomen met onze gids José zien we een niet beschrijvende natuur. Rode zandachtige kleur met allerlei mooie door corrosie gevormde vormen. Daar lopen we een tijdje tussen door. En om 07:00 uur merk je de warmte al. Geen zuchtje wind is er te bekennen. De zon is inmiddels ook al door gekomen. Nu hebben we een strak blauwe hemel. Het zweet voel je van je rug lopen. Na dik een ander half uur lopen tussen de cactussen dalend en klimmend komen we bij de bus terug. Die neemt ons mee naar een wat meer grijs en zwart achtige grond. De temperatuur blijft stijgen. Denk dat we al wel zo rond de 35 graden zitten. Sandra zal wel zeggen je moet niet denken. Maar heet dat het is. Gelukkig kan ik wel goed tegen de warmte. En je wilt het niet weten Sandra had het koud en loopt zelfs met een geleend vest aan. Ze heeft nog steeds koorts. Maar bikkel toch wel gewoon mee.
Na vele mooie foto momentjes en elkaar helpend door de woeste natuur komen we bij een Piscina (zwembad voor hollanders). Van steen gemaakte bak met water erin zo gek om dat daar te zien. Maar wel lekker verkoelend. Hier duiken wij niet in maar rijden door met de bus naar een wat groter zwembad in de woestijn, waar we ook wat kunnen eten en drinken. Daar droppen we al snel onze spullen om onze zwemkleding aan te trekken. En bijna de hele groep zit in het zwembad aan een welverdiende cola of biertje. Het eten wordt inmiddels op bestelling gemaakt.
Na zo'n paar uurtjes keren we terug naar het hotel. Daar stap ik lekker onder de één stralige waterstraal... en ja KOUD. Maar ach het is hier bloed heet. Heerlijk afkoelen dus. Mijn schatje valt al snel in slaap. Die is toch echt nog steeds niet lekker. Ondanks dat het overdag aardig goed ging en ik al allerlei grapjes en die mooie glimlach naar mijn hoofd kreeg. Morgen rijden we door naar San Augustin.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
