Villavieja

Vrijdag 28 december

Vanmorgen na het ontbijt zijn we om 09:00 vertrokken in onze bus. Via zuidelijke richting verlaten we Bogota. We rijden dik een uur om de stad uit te komen. Bogota telt 8 miljoen inwoners dat zegt wel genoeg en ligt op 2600 meter. We hebben een lange busreis voor de boeg ca. 7 uur. De eind bestemming zal Villavieja zijn dat op 440 meter hoogte ligt en heeft 7700 inwoners.
Mijn schatje voelt zich vandaag niet zo lekker. Ze voelt koortsig aan en heeft het ondanks de temperatuur van 30 graden gewoon koud. Maar het is een bikkel. Lekker tegen mij aan valt ze diverse malen in slaapt.
Het is echt genieten onderweg van het uitzicht. Bogota ligt boven op de Andes en tussen de bergen door rijden we langs diverse dorpjes waar we verschillende stops maken om wat te eten en te drinken. De zon brandt aardig, smeren dus. Gisteren in Bogota kwam af en toe de zon door en toen zelfs al een beetje verbrand.
Vlak voor Villavieja worden we in een dorpje afgezet. De bus gaat 1,5 uur omrijden om onze bagage in ons hotel af te leveren. Onder politie begeleiding gaan wij al lopend over kleine paadjes de natuur in tot we bij een kleine rivier komen met een half kapotte brug. Daar scheiden we ons van de politie begeleiding en met twee gidsen gaan we verder de natuur in.
We lopen naar een snel stromende rivier waar we met een gemotoriseerde kano naar de overkant gaan. Daardoor zijn we veel sneller in het dorp. De bus kan niet eerder de rivier over vandaar dat de bus 1,5 uur moet omrijden.
Al lopend komen we het dorp binnen. We zijn meteen een attractie. In dit dorp komen bijna geen toeristen. Ze hebben een paar hotelletjes de grootste daar slapen wij met maar liefst 9 kamers. Het is een heel simpel hotel een hok met een tv en een bed erin. En wij hebben de mazzel dat we een eigen douche hebben.
Het plaatselijke restaurant is ingelicht, want hier aankomen lopen met 14 personen om te eten is "not done". Want dan is de kans er dat er niet genoeg eten is. Het is nu 19:00 en om 19:30 gaan we eten. Alles zal in het restaurant al klaar staan. Nu zijn we nog even op de kamer naast me op bed klinkt een hevig gesnurk zzzzzz en zzzzzz. Ja, mijn liefje is in slaap gevallen.
Morgen staat een wandeling door de Tatacoa woestijn op het programma. Om 5:45 uur is het verzamelen. Vroeg ja echt wel, maar anders is het niet te harden als de zon echt doorkomt. Elke dag is de natuur hier anders. Dat is juist zo mooi aan dit land.