Weer dagje vrij

Maandag 7 januari

12 uur later kwamen we uit onze coma haha. Tijd om te ontbijten dus. Dat ging redelijk chaotisch. De jongens doen hier zo hard hun best. Netjes rechts uitserveren en handje op hun rug, maar efficiëntie kennen ze hier niet echt. Maar na een lekker eitje waren we weer goed gevuld. Ik had de dag ervoor stiekem zonder dat mijn kerel het wist even geïnformeerd naar ballonvaart en paragliden gnagna. Dus Marion kwam tijdens net ontbijt met de informatie daarover.... even schrikken dus haha. Ballonvaart was erg duur, dus die optie viel snel weg. Paragliden zou het worden. Na wat heen en weer gebeld zouden we om 14.00 uur horen hoe laat we zouden gaan vliegen. Daarvoor mooi de tijd om eens lekker een stukje te hardlopen. Een ander van de groep was ons al voor geweest dus die kon ons mooi wat tips geven. De belangrijkste was dat we water moesten meenemen, het zou erg warm zijn. We liepen eerst langs de grote weg waarna we rechtsaf sloegen en op een weg kwamen die wat rustiger was. Deze topatleet hield het wel hele 40 minuten vol. Was best heet en hoog en te lang gelden, slappe hap dus haha. Wel liepen we daarna rustig verder in een mooie omgeving met prachtig uitzicht. Op de terugweg namen we een lekker koud drankje en twee broodjes, bij elkaar net iets minder dan €1,50 haha is niks toch. Kunnen we in Nederland nog geeneens een cola voor krijgen. Maargoed terug gekomen op de haciënda namen we nog even een lekker ijsje wat eigenlijk een toetje was op de kaart... Lekkurrrrr. Na lang wachten en heen en weer gebel zouden we om 16.30 uur met een taxi opgehaald worden die ons naar de vertrekplaats van de paragliders zou brengen. Tot daar ging het goed. We werden op een bankje gezet die uitkeek over een sneu verlaten voetbalveldje met een vreemde tribune er omheen en een paard op het veld. Op datzelfde veld waren er net twee mensen bezig met het opvouwen van een matras. Op een gegeven moment kwam er een jongeman met z'n snelle Spaans iets vertellen. Ik herkende een paar woorden; no mas, mañana en ocho. Kortom vandaag niet meer maar morgenochtend om 08.00 uur wel. Pech voor ons dus. Vervolgens begrepen we iets over een taxi. Maar na 40 minuten was er nog niks, maar ging de tent wel sluiten en ging iedereen ervandoor. We kregen toen gelukkig een lift aangeboden van locals. Atijd spannend, maar we kwamen er gelukkig wel. Wij nog denken geef die man 5000 pesos voor de moeite. Haha nee hoor, we moesten gewoon de prijs van normale taxi betalen. Terug gekomen konden we iedereen onze heldhaftige verhalen vertellen gheghe. We aten ons laatste avondmaal hier en toen gingen we met z'n tweeën nog e en een potje poolen. Aangezien we uitgevonden hadden dat mijn iPod op de radioinstalatie aangesloten kon worden was ik te druk met dansen en Patrick met winnen. Maar we hebben gelachen. Ook om de rekening die we moesten betalen van de afgelopen dagen, viel in verhouding erg mee. Heerlijk zo goedkoop leven. Op de kamer ruimde we vast de eerste spulletjes op en hingen nog even de was uit buiten die nog niet droog was. Daarna alweer bedtijd.