Eerste dag

14-03-‘10/15-03-‘10

Hallo allemaal,
17.45 uur liep ik Schiphol binnen opweg naar de incheckbalie van Iberia. Gelukkig had ik een da g geleden al ingecheckt en hoefde ik alleen mijn bagage te droppen. Thuis had ik nog spullen in mijn handbagage gepropt om niet boven die 20 kg uit te komen. Sta ik bij die balie, verteld dat meisje even doodleuk dat het bij hun 23 kg is. Nah dan laat ik die kans niet liggen om snel nog even over te hevelen. Om 18.30 uur stond ik dan voor de douane. Het was tijd om afscheid te nemen van mijn ouders. Iets dat tegenwoordig bijna normaal aan het worden is haha. Na wat geklooi bij de controle liep ik weer eens op Schiphol. Ik had dit keer weinig tijd dus liep gelijk door na mijn geld naar Randen gewisseld te hebben. Uiteindelijk bij de gate aangekomen te zijn bleek er een vertraging van 20 minuten te zijn. Met een raar gevoel stond ik daar te wachten op het vliegveld, want nog geen week geleden was ik net terug gekomen uit de sneeuw. Nu zou ik lekker naar de warmte gaan. Uiteindelijk zat ik in het vliegtuig. Voor mijn gevoel was ik écht de enige Nederlandse, ik hoorde alleen maar Spaans om mij heen. Zelfs de stewardessen spraken Spaans tegen mij… sja Iberia he. Ik in mijn gebrekkige Spaans terug reageren, ze zullen vast gedacht hebben dat ik gewoon een spraakgebrek had :P. Ik had een nogal druk weekend achter de rug, dus toen ik eenmaal zat dommelde ik ook snel in. Toen ik mijn ogen weer opende waren we alweer aan de daling begonnen. Ik moest drie uur lang op het vliegveld van Madrid rondhangen. Eerst ging ik eens naar het niet-schengen gedeelte opzoek naar waar mijn gate ongeveer moest zijn. Want op het bord stond alleen de pier vermeld. Ik vond een rustige plek waar ik even rustig kon schrijven. Na ongeveer een uur kwam de gate op het scherm voor mijn neus en bleek dat ik een uur eerder kon beginnen met boarden. Al snel zat ik op mijn plekje bij het raam naast een nogal negerende -ik denk Spaanse- man. Na een uurtje in de lucht te hangen kregen we eten. Ik had aardig honger, het was namelijk zeker al half drie ’s nachts. Ik koos voor de pasta die jammergenoeg uiteindelijk nogal tegen viel. Daarna zette ik mijn stoel in de slaapstand, legde mijn hoofd op het kussentje, trok de dekens over me heen, zette mijn Ipod aan en viel aardig snel in zelfs een nogal diepe slaap. Ik werd een aantal keer toch wakker omdat ik pijn kreeg in mijn nek of rug. ’s Ochtends een uurtje voor het landen kregen we een ontbijtje dat zo weg was. Het was écht vreemd om die slurf uit te lopen met de gedachten wéér in Zuid-Afrika te zijn. Na op de wc wat kleren uitgetrokken te hebben vond ik al snel de paspoortcontrole waar gelukkig geen lange rij stond. Gelukkig zag ik dit keer wel waar ik mijn bagage op kon halen. Voor je bij de paspoortcontrole doorloopt kom je eerst voor een of andere infrarood-achtig ding die je temperatuur opmeet. Ja hoor bij mij was mijn lichaamstemperatuur te hoog haha. Na de paspoortcontrole werd ik meegenomen naar een of ander kamertje waar ze met een iets anders nog een keer goed mijn temperatuur opmeette, en waar ik een hele waslijst vragen in moest vullen. Uiteindelijk bleek er niks aan de hand natuurlijk. De band waren ze net aan het leeghalen met de niet opgehaalde bagage, dus ik was net op tijd. Ik was erg benieuwd wie mij zou ophalen. Ik herkende Joan (uitgesproken als John) gelijk. Hij stond blijkbaar al vanaf ’s ochtends vroeg op het vliegveld omdat twee andere oudere Nederlandse dames eerder aangekomen waren. Ik smolt al weg op het moment dat ik een stap buiten zette. Zo wat was het heet zeg! Nu moesten we ongeveer twee uurtjes rijden naar Ukutula. Onderweg kocht ik gelijk beltegoed voor mijn Zuid-Afrikaanse nummer, hij deed het gewoon nog, en er stond nog beltegoed op ook. Als het goed is kan ik de komende drie weken doorkomen zo. Toen ik daar de auto uitstapte en rondliep kwamen ze een voor een op me af om me even te knuffelen. Het is echt geweldig iedereen weer terug te zien. Ook een hoop nieuwe rangers. De cubs die ik toentertijd verzorgd heb waren nu echt erg gegroeid en bijna onherkenbaar. Emma de lelijke cheeta is weer prachtig. Samen met de twee andere kregen we een nogal luxe huisje voor zes personen toegewezen. Ik had een tweepersoonsbed met een eenpersoonsbed voor mij alleen, dat beviel me wel. De badkamer was ook netjes. Ik had er nu zelfs een hele keuken met woonkamer bij. Ik had me nog niet omgekleed of ze vroegen of ik meeging helpen met een gedarte zebra. Het was eentje die terug gebracht moest worden naar een andere farm. Hij lag al een beetje high toen we hem op de bakkie tilde. Ik moest naast zijn hoofd zitten om te zorgen dat hij rechtop bleef en kon blijven ademen. Met veel moeite hadden we hem uiteindelijk in een dichte kar overgeheveld. Hij was nog slaperig dus gaven ze hem een spuitje om weer bij te komen. Twee rangers zaten nog binnenin. Toen gebeurde het, de zebra werd veel te snel wakker en begon in het wilde weg om zich heen te trappen. De ene ranger dook er aardig snel uit, maar de ander was klem komen te zitten tussen de zebra en de wand. We trokken hem met z’n allen naar buiten en het was best sirieus. Hij had ontzettend veel pijn in zijn rug en been, hij vertelde dat het best met zijn hoeven op hem geland was. Het was Willi (zoon van) zijn dag niet, hij kwam namelijk net terug van de dokter omdat hij door een leeuw gebeten was. Na veel moeite kon hij gelukkig toch weer lopen. Het was vooral de shock. Daarna ben ik langzamerhand kennis gaan maken met de andere vrijwilligers die er al waren. Heel toevallig was er een meisje dat ik kende van vorige keer, echt grappig. ’s Avonds kregen we weer een heerlijke maaltijd voorgeschoteld, erg gevaarlijk het is zo lekker dat je veel wilt eten… en ik ben zo goed opweg. Daarna heb ik bij de bar nog even wat gedronken en ben mijn bedje ingedoken.

Liefs van mij